Het is geen geheim dat het uiteindelijke doel van elke vorm van bedrog, oplichting of fraude is om ons geld te stelen. Aangezien de overgrote meerderheid van de mensen hun spaargeld op de bank heeft staan, proberen cybercriminelen onze bankgegevens te bemachtigen of ons ertoe te brengen per ongeluk het geld op onze rekening over te maken.
Dit is een ernstig probleem, want de oplichting wordt steeds beter uitgevoerd en het is ongelooflijk wat ze allemaal verzinnen of ons vertellen om onze rekening leeg te halen. En hoe bewust we ook zijn, iedereen is een potentieel slachtoffer van cyberfraude.
Elke dag horen we nieuwe getuigenissen en vormen van fraude, en het meest hartverscheurende is dat de boeven geen scrupules hebben en het hen niet kan schelen of het slachtoffer iemand met een laag inkomen of een oudere persoon is, zij zijn alleen geïnteresseerd in het geld. Het punt is dat we vaak denken dat alles verloren is, en hoewel het waar is dat cybercriminelen ons geld niet zullen teruggeven, zijn de slachtoffers niet als enigen verantwoordelijk voor deze diefstallen.
Het geld wordt immers van onze bank gestolen, waar we onze spaargelden hebben ondergebracht om ze te beschermen, en daarom dragen zij ook een deel van de verantwoordelijkheid. Daarom hebben we bij elEconomista.es contact opgenomen met Diego Zapatero, advocaat en vennoot bij Asoban Abogados, die gespecialiseerd zijn in bankfraude, om ons uit te leggen waarom niet alles verloren is na een dergelijke zwendel.
Hoe u de bank het geld dat door een zwendel is gestolen, kunt terugkrijgen
“Het eerste wat we moeten doen is alle bewijsstukken verzamelen: de ontvangen sms’jes, screenshots, rekeningbewegingen, bankafschriften, evenals de aangifte bij de politie die je indient nadat je de zwendel hebt bevestigd”, legt Zapatero uit. “Met dat materiaal bouwen we een solide basis voor de claim, waarbij we zowel het bestaan van de fraude als het causale verband tussen de identiteitsfraude en de geleden economische schade aantonen.”
“De belangrijkste obstakels zijn de aanvankelijke weerstand van de instelling om haar verantwoordelijkheid te erkennen, waarbij zij zich verschuilt achter de vermeende onvoorzichtigheid van de klant, en de weigering om de verduisterde bedragen onmiddellijk en volledig terug te betalen, ondanks de wettelijke verplichting om niet-geautoriseerde transacties onverwijld terug te betalen, tenzij er sprake is van aantoonbare grove nalatigheid van de kant van de gebruiker”.
De drie sleutelfactoren die ook de bank schuldig maken
Om de aansprakelijkheid van de bank bij dit soort fraude aan te tonen, is er:
- De veiligheidsverplichting van de instelling: De norm legt de verplichting op om het risico van ongeoorloofde transacties te minimaliseren en de bescherming van de gelden van de gebruikers te waarborgen. Niet-nakoming van deze verplichting plaatst de instelling in een positie van directe aansprakelijkheid jegens de klant.
- Het principe van kennis van de klant (KYC of Know Your Client): De bank heeft de wettelijke verplichting om haar klanten te kennen, hun financiële gedragspatronen te analyseren en atypische transacties op te sporen. Herhaaldelijke overschrijvingen van hoge bedragen, op ongebruikelijke tijdstippen en naar onbekende begunstigden, zijn duidelijke risico-indicatoren. Het ontbreken van preventieve blokkades of versterkte waarschuwingen houdt een schending in van de zorgvuldigheidsplicht en de versterkte controle die door de regelgeving wordt vereist.
- Gebrek aan communicatie: Het feit dat de frauduleuze berichten in dezelfde thread werden geïntegreerd als de officiële sms-berichten van de bank, zorgde voor legitieme verwarring bij de gebruiker. Moeten instellingen zorgen voor veilige communicatiekanalen en robuuste authenticatiemechanismen om dit soort identiteitsfraude te voorkomen. Het ontbreken van deze maatregelen wijst op een schending van de verplichting om de integriteit van de communicatie met de klant te beschermen.
In veel gevallen proberen banken slechts een minimaal deel terug te betalen of weigeren ze de terugbetaling ronduit, waarbij ze de verantwoordelijkheid bij de klant leggen. Maar we hebben vernomen dat Diego Zapatero erin geslaagd is om banken meer dan 50% van het geld dat bij een zwendel is gestolen, aan de slachtoffers terug te laten betalen. Als u dus het slachtoffer wordt van een dergelijke zwendel, bedenk dan dat u niet altijd als enige verantwoordelijk bent.
