Een internationale groep onderzoekers heeft mogelijk een onopgemerkte dreiging ontdekt in de buurt van Venus die zich mogelijk op de aarde richt en die met de huidige apparatuur zeer moeilijk waar te nemen is.
Venus bevindt zich op ongeveer 40 tot 260 miljoen kilometer van de aarde. Met de huidige technologie duurt een reis naar Venus drie tot zes maanden. Er zou iets vanuit Venus naar de aarde kunnen komen.
Ver weg in het koude, donkere universum liggen bedreigingen op de loer die we nauwelijks begrijpen, maar die in theorie op een dag de aarde kunnen treffen.
Kosmische straling, zwarte gaten en explosies van stervende sterren kunnen de atmosfeer en technologie van de aarde beïnvloeden.
Zonnestormen kunnen elektriciteitsnetten en satellieten lamleggen, en de intense straling van objecten in de ruimte kan het klimaat en zelfs het DNA beïnvloeden.
En dan hebben we het nog niet eens over het bestaan van intelligente beschavingen op andere planeten.
Nu hebben onderzoekers misschien een onopgemerkte dreiging ontdekt in de buurt van Venus.
In de buurt van Venus bevindt zich een groep asteroïden die volgens astronomen een onvoorspelbare bedreiging voor de aarde kunnen vormen.
Zeer moeilijk waarneembaar
De asteroïden in de baan van Venus delen hun baan met Venus en zijn bijna onmogelijk waarneembaar vanaf de aarde, omdat hun positie ten opzichte van de zon zodanig is dat ze met de huidige telescopen nauwelijks te zien zijn.
De asteroïden staan in een 1:1-resonantie met Venus, wat betekent dat ze in dezelfde tijd rond de zon draaien als Venus.
In tegenstelling tot de stabiele Trojaanse asteroïden van Jupiter zijn de asteroïden in de buurt van Venus zeer onstabiel en hebben ze zeer ongebruikelijke banen.
Daardoor kunnen ze in de loop van de tijd zowel dicht bij Mercurius als bij de aarde komen, zelfs zo dicht dat hun baan die van de aarde kruist.
Volgens nieuw internationaal onderzoek, geleid door wetenschappers van de Braziliaanse Universiteit van São Paulo, kan de baan van asteroïden in cycli van ongeveer 12.000 jaar drastisch veranderen.
De ‘onzichtbare’ Venus-asteroïden hebben een diameter van ongeveer 300 meter. Bij een mogelijke botsing met de aarde kunnen ze kraters met een diameter van 3 tot 4,5 kilometer veroorzaken en honderden megatonnen energie vrijmaken.
In dergelijke overgangsfasen kunnen asteroïden gevaarlijk dicht bij de aarde komen en omdat veel van hen klein en moeilijk waarneembaar zijn, kunnen ze onverwachts met de aarde botsen.
Hoewel er slechts 20 van dergelijke asteroïden bij toeval zijn geïdentificeerd in verband met andere waarnemingen, wijzen modellen erop dat er veel meer asteroïden zijn.
Sommige kunnen een diameter hebben van wel 300 meter, wat groot genoeg is om bij een botsing kraters met een diameter van 3 tot 4,5 kilometer te veroorzaken en honderden megaton aan energie vrij te maken.
Het probleem bij het waarnemen van asteroïden is dat zelfs een krachtige telescoop als de Vera Rubin-telescoop ze slechts korte tijd kan zien en dat waarnemingen vaak onmogelijk zijn.
**NASA volgt voortdurend asteroïden die de aarde dreigen te raken en verwoesting te veroorzaken. Lees hier meer over de gevaarlijkste asteroïden:
Onderzoekers stellen dan ook voor om nieuwe ruimtetelescopen dichter bij de zon te plaatsen, bijvoorbeeld op het L2-punt van Venus. Dan zouden deze gevaarlijke asteroïden beter kunnen worden geobserveerd.
